At binmek, bedenime ve ruhuma iyi geliyor

Neden atlardan bu denli etkilendiğimizi hiç düşündünüz mü? Genele baktığımda çok sevenlerle dereceli olarak çekinenlerin kutuplaştırdığı  duyguların baskınlığını görüyorum; sanki doğa biz insanlara sevmek ya da korkmak dışında bir alternatif sunmamış gibi…
 
İncecik toynaklarının taşıdığı cüsseli bedeni, ürkekliğinden gelen gücü, güvenin tozlu yollarında dörtnala gidişi ve iki apayrı canlının bir bütün olabilmesi insan zihninin inanmak istediği doğruları aşıyor gibi. İki ayağının yere ne denli bastığı belli olmayan insan dengede kalmak için bu kadar uğraşırken dört ayağının üzerinde menzile dörtnala yelelerini savura savura koşan atları inceden inceye kıskanıyor mu yoksa? Belki kendilerine has güzellikleri ve asaletleri, soyut sandığım estetik anlayışımı karşımda şahlandırıyordur.
 
İçimde izini sürdüğüm bir duygu var; yıllar boyunca at sırtında verilen savaşların, kat edilen mesafelerin, evcilleşen hayvanlarla ehlileşen insanların kimseye verilmemiş sırlarının tozlu yollarında kendi yerimi arıyorum. Kafamda belli belirsiz sahneler var. İçimde nesilden nesle aktarılmış bir mirasın adı konmamış özlemlerini taşıyorum.
 
Bildiğim tek bir şey var; at binmek bedenime ve ruhuma iyi geliyor. Tamamlanmış hissediyorum, bütünleniyorum. Bedenimin farkındalığı artarken ruhum inceliyor. Güvenmek için güven kazanmayı, sessizce anlaşıp beraber yol almayı öğreniyorum. Günlük kaygılarla törpülenmiş dikkatimi şımartıyor, odağımı değiştiriyorum. Dört ayak üzerinde kendi zihnimle at üzerinden dünyaya baktığımda gördüklerimden kendime yeni bir dünya kuruyorum; yerle gök arasında başka yere kuruluyorum. Sadece atımı değil, onunla geçirdiğim zamanı ve bu ilişkideki kendimi özlüyorum. Zamandan çalıyor bize bölüştürüyorum. Nefesin görülebildiğini, özgürlüğün dokunulabildiğini anlıyorum. Koşulsuz sevgi ve hoşgörüyle tanışıyorum. Gerçek bir ilişkinin ikna ederek ya da edilerek değil, uyum sağlayarak, doğasına saygı göstererek ve kendini gerçekleştirebilmesi için yeterli alan tanıyarak kurulabildiğini kavrıyorum. Bana kendini, dünyasını, sevdiklerini, nelerin onu ürküttüğünü, neler yapabileceğini, neden şahlanıp, neden kişnediğini anlatmaya çalıştığını fark ediyorum. Onun gibi düşünüp yaşamayı kendi sınırlarıma rağmen anlamaya çalışıyorum. Onun özgürlüğünü kabullendikçe özgürleşiyorum.